synnØve bjØrkhaug:
terugblik op 2½ jaar groningen

Januari '03. De 25-jarige Noorse Synnøve Bjørkhaug verdedigt al twee-en-een-half jaar het doel voor Eersteklasser The Knickerbockers. En met veel succes: vorig jaar werd zij bij deze club met maar liefst 4 vrouwenteams gekozen tot Speelster van het Jaar.
Eind januari is zij vertrokken richting Noorwegen voor haar stage. Aanleiding voor een gesprek over haar ervaringen, vertaald uit het Engels want hoewel zij goed Nederlands praat en verstaat, gaat het Engels haar nog altijd beter af. (Dit gesprek heeft voor haar vertrek plaatsgevonden).
[Dit interview is eerder geplaatst op www.vrouwenvoetbal.nl in de rubriek 'In gesprek met ..']

Synnøve, wanneer en waarom ben jij naar Groningen gekomen?

"Ik wilde graag fysiotherapie studeren. In Noorwegen werd ik niet toegelaten omdat mijn cijfers niet hoog genoeg waren. Daarom zocht ik een opleiding in het buitenland. Dat het Nederland en Groningen werd, was eigenlijk toeval. Ik kende Nederland vooral van het schaatsen.
Vanaf september 2000 volg ik de opleiding fysiotherapie aan de Hanzehogeschool Groningen. Achteraf een goede keuze want de Nederlandse opleiding staat internationaal goed bekend. Je krijgt veel praktijk en moet daarover dan vragen stellen volgens het principe van 'active learning'".

Wanneer ben jij in Noorwegen begonnen met clubvoetbal?

"Ik begon bij een club te voetballen toen ik 6 was. We hebben in alle delen van Noorwegen gewoond, maar altijd heb ik bij één club gespeeld.
De eerste 3 jaar speelde ik in een gemengd team. Daarna heb ik altijd in meisjesteams gevoetbald".

 Ben jij altijd keepster geweest?

"Ja, vanaf het begin stond ik bijna altijd in het doel. Mijn oudere broer was ook keeper en met hem oefende ik veel.
Ik heb een goede reactie maar hou niet van rennen; daarom bevalt keepen mij veel beter".

 Op welk niveau heb jij in Noorwegen gespeeld?

"Toen ik 19, 20 was, speelde ik op het één-na-hoogste niveau in Noorwegen. Ik zat toen bij een club uit het noorden. We gingen vaak met het vliegtuig naar uitwedstrijden toe. De Noorse bond vraagt van alle clubs een bijdrage in de reiskosten, zodat afstand geen bezwaar is.
Ik ben nog gescout door een club uit de hoogste klasse, maar dat ging niet door omdat ik besloot naar Nederland te gaan".

 Waarom ben jij bij The Knickerbockers gaan spelen?

"Enkele oudere Noorse studenten bij mijn opleiding zaten al bij The Knickerbockers. Het is een studentenclub en ik vond sociale contacten en gezelligheid belangrijk. Ik was eerst 'shocked' door de combinatie van sport en alcohol. Inmiddels drink ik na de wedstrijd ook altijd een biertje mee".

 Zijn er verschillen tussen het Noorse en het Nederlandse voetbal?

"In fysiek en technisch opzicht zijn er niet zoveel verschillen. Wel in tactisch opzicht. Bij The Knickerbockers spelen we 4-3-3 met een laatste man en een 'man-to-man' verdediging. Ik was 4-4-2 en een zone-verdediging gewend. In het begin miste ik het overzicht en kon ik nauwelijks aanwijzingen geven. Ook begint hier de opbouw al bij de verdedigers; in Noorwegen gaf ik een lange bal naar voren en moesten de middenvelders het dan overnemen".

 Wat zijn jouw sterke en zwakke punten als keepster?

"Ik ben groot en sterk en heb een goede reactiesnelheid. Ik ben niet bang voor fysiek contact. Ik ben beter op hoge ballen van de zijkant dan op hoge ballen door het midden of terugspeelballen. Voor een veldspeler zou ik te zwaar zijn".

 Hoe bevalt het bij The Knickerbockers?

"In mijn eerste jaar werden we kampioen van de Tweede Klasse Noord. Ik kreeg vaak weinig ballen, maar moest die ene bal in een helft wel goed doen.
Vorig jaar speelden we in de Eerste Klasse. Het team bleef bij elkaar en het verschil was minder groot dan ik dacht. De tegenstandsters zijn wel fysiek sterker en in een ander team zitten nu allemaal goede speelsters en niet maar 1 of 2. We hebben lang gespeeld om de 3de plaats maar werden uiteindelijk 7de.
Dit jaar zijn we wat ongelukkig. We verliezen veel wedstrijden met maar 1 doelpunt verschil. Twee belangrijke speelsters van vorig jaar zijn weg. Ik raakte geblesseerd en de reserve keepster ook. Maar we hebben kwaliteit genoeg om ons te handhaven".

 Wat vond je ervan dat je vorig jaar bij je club bent gekozen tot Speelster van het Jaar?

"Dat was 'quite fun'. Ik was heel vereerd. Je speelt als keeper toch vaak op een anonieme positie en je kunt niet altijd laten zien wat je kunt.
Ik ga nu stage lopen in Noorwegen maar blijf daar trainen. Als ik over een jaar terugkom om het laatste half jaar van de opleiding hier af te maken, wil ik graag weer bij The Knickerbockers in het doel staan".

 Tot slot: wat zijn de verschillen tussen het vrouwenvoetbal in Noorwegen en Nederland?

"Tussen de landelijke klassen is er niet zoveel verschil. In Noorwegen wordt vaker 4-4-2 gespeeld met switchende aanvalsters en diep gaande middenveldsters.
Voor vrouwen in Noorwegen gaat de keuze vaak tussen voetbal en handbal. Ongeveer een-derde van de leden van de Noorse bond zijn vrouw tegenover nog geen 10 % in Nederland. De Noorse bond heeft ook meer aandacht en erkenning voor het vrouwenvoetbal".